Afgekeurd en tóch doen wat ik leuk vind

“Ik dacht nog, dat laat ik echt niet gebeuren, ik wil gewoon blijven werken”, vertelt Josine. Inmiddels was toch het zaadje bij haar gepland dat alles anders zou gaan kunnen lopen dan ze hoopte. Het ging ook slechter, ze ging steeds minder werken tot het niet meer ging. Ze kwam in een re-integratie spoor 2 traject terecht.

Josine: “Toen duidelijk was dat ik niet meer kon werken onderzochten we wat ik nog wél kan. Nu werk ik op vrijwillige basis, als het mij lukt, 2 x 2 uur in het Wegwijscafé vlakbij waar ik woon en waar mensen binnen kunnen lopen met allerlei vragen, bv over de belastingdienst.

Ik heb een training Schuldhulpmaatje gedaan en wil in de toekomst mensen helpen als schuldhulpmaatje. Maar zover is het nog niet.

Nu kan ik, met de beperkingen die ik heb, iets doen voor een ander en dat vind ik superleuk. Als het op een dag niet lukt dan kom ik niet naar het Wegwijscafé en dat is dan geen probleem.”

“Het traject begon ik met goede moed. Samen met mijn re-integratieadviseur Nelleke Scheepvaart heb ik gekeken waar mijn interesses liggen. Ik deed hiervoor veel testen waardoor je echt zicht krijgt op jezelf.

Voor veel interessante functies zou ik een aanvullende opleiding moeten doen en dat lukt mij niet. Omdat mijn belemmeringen te groot bleken en de bedrijfsarts dat bevestigde, moest er een ander plan komen.

Toen duidelijk werd dat ik volledig werd afgekeurd, keken Nelleke en ik of ik als vrijwilliger toch iets kon betekenen in het werkveld dat mij aanspreekt. En dat is gelukt!”

Een enthousiaste Josine vertelt: “Ik heb het traject als een cadeautje ervaren. De testen waren leuk, de gesprekken met Nelleke waren gezellig. Ik heb veel over mezelf geleerd en doe nu iets wat ik écht leuk vind.”

Re-integratie adviseur Nelleke Scheepvaart: “Tijdens het traject is gebleken dat Josine sterk is in veerkracht en het denken in mogelijkheden, zelfs in uitdagende situaties. Ze weet snel een positieve mindset terug te vinden, waardoor ze effectief kan handelen en oplossingen ziet. Het was een feestje om een tijdje naast jou te mogen lopen, Josine. Ook ik heb de gesprekken als zeer prettig ervaren en denk er nog vaak aan terug. Mensen mogen echt in hun handen knijpen met een schuldhulpverleen-maatje als jij! Bovendien laat Josine mooi zien dat een betaalde baan niet altijd het einddoel hoeft te zijn, en dat zingeving die je ervaart via vrijwilligerswerk net zo waardevol kan zijn. Via deze weg wens ik je nogmaals alle (werk)geluk van de wereld, want dat verdien je!”